Bon bon

Het is even na zessen in de avond. De vaatwasser staat volop te draaien. Het is vrijdag vandaag. Nog steeds is het bij ons op Berkenlaan iedere vrijdag Visdag. Iets van vroeger. De katholieken aten vis op vrijdag omdat het eten van vlees op die dag niet was toegestaan. Tot ver in de twintigste eeuw waren alle vrijdagen dagen van volledige onthouding. Als alternatief koos men dan voor vis. Het is tegenwoordig ook een 'Beter-voor-het-milieu-dingetje'. Duurzaam, gezond en lekker! Voorlopig blijven wij op vrijdag dus gewoon lekker vis klaarmaken! Vandaag had ik een pasta gemaakt van penne, tonijn, courgette, champignons, rode ui en paprika in een lekker roomsausje. De meeste bewoners vinden het heerlijk en er is weer goed gegeten! 

Afijn, ik dwaal weer af met mijn lekkere recept… Het is dus 18 uur geweest en ik ben samen met een collega in de huiskamer. Na het eten doen we altijd een rondje drinken, voordat de mensen klaar worden gemaakt voor de nacht. Vandaag kiezen we voor een rondje koffie of thee met een heerlijke bonbon. Een van de bewoners is door de familie verwend met een doosje heerlijke Belgische chocolade lekkernijen, die we aan iedereen uit mogen delen. Terwijl ik even een momentje neem, om bij 2 dames aan de tafel te gaan zitten, raken we aan de praat. Nou ja, ik probeer een gesprek aan te knopen. Mw. v.d. Zalm zit tegenover mij. Ik zie dat ze iets in haar mond heeft. Ik probeer haar een klein beetje uit te dagen en vraag uit nieuwsgierigheid: “Wat heb jij daar nou?” Ze krijgt van die pretoogjes, alsof ik haar ‘betrap’ en ze laat tussen haar tanden een groot stuk bonbon zien. “Das een grote, lekkere bonbon voor bij de koffie,” zeg ik enthousiast! Met haar mond vol, wil ze iets zeggen, maar dat gaat echt even niet. Haar buurvrouw, Mw. Lekkerbek, zegt dan: “Ze heeft ook een hele grote mond, daar past ie hendig in!” Nou nou, probeer ik op een ‘lieve-boze toon’ te zeggen, maar we beginnen met zijn 3-en hard te lachen. Als ik vraag of Mw. Lekkerbek haar stukje chocolade ook lekker vind, knikt ze van JA naar mij! Zij heeft hem in stukjes op de tafel kapot gemaakt. Ondertussen heeft Mw. v.d. Zalm haar mond leeg en kijkt van mij naar Mw. Lekkerbek en weer terug naar mij. Dan zegt ze heel verbaasd: “En ik heb niks gehad!?” Waarop ik zeg: “Je mondhoeken zitten nog vol chocolade!” Dat is niet zo, maar ik geef er een hele grote knipoog bij. Mw. v.d. Zalm begint te glimlachen. Ze houdt me voor het lapje en begint te zingen: “Het zal je kind maar wezen, ja, ja, ja, ja…” En meteen daarna: “Met jou kun je de oorlog ook winnen!”

En zo kletsen we nog wat verder, als ook Dhr. Tonijn aan komt schuiven. Hij heeft ook wel zin in een bakje koffie. Kom er maar bij zitten, gebaar ik naar hem. Dan ineens moet Mw. Lekkerbek 3x achter elkaar niezen. Ze wil nog een vierde keer, maar dat lukt uiteindelijk niet. (Er heerst weer griep, hoorde ik op het nieuws. Gelukkig bij ons op de afdeling nog niets aan de hand.)  Ik zeg zo’n standaard zinnetje op als: "Das mooi, je hebt 3x geniest, dan krijgen we morgen vast mooi weer!"  Waarop Dhr. Tonijn opeens zegt: “Als je grote neusgaten hebt, dan kun je nogal wat snot kwijt!”  Haha, ik wens iedereen een goede gezondheid voor 2019. Als je je op dit moment toch niet zo fit voelt: heel veel beterschap… En moet je niezen, doe dat dan aan de binnenkant van je elleboog, dan kun je veel besmetting voorkomen! 

"Hatsjie…." en een fijne jaarwisseling! 

 (NB. Alle namen die ik gebruik zijn fictief i.v.m. privacy van onze bewoners. Deze keer zijn de namen van vissen aan de beurt ;-) )