Persoonlijk verhaal
Persoonlijk verhaal · 01.11.2023
Beste bloglezers van ‘Petra geeft KLEUR aan de zorg’ Ik kan geen blogverhalen meer schrijven over de mooie momenten in de zorg. Voorlopig, want zeg nooit nooit… Wat in je (zorg)hart zit, raak je nooit meer kwijt. De zorg & -vooral het welzijn- voor de bewoners met dementie in het verpleeghuis was mijn …ALLES!… Helaas heeft de Coronatijd in mijn werk bij de Nieuwe Hoeven in Schaijk nare en verdrietige herinneringen bij me achtergelaten. Terwijl ik elke dag met een grote glimlach en...
Persoonlijk verhaal · 23.12.2021
Hoe pittig en verdrietig sommige dagen in deze onvoorspelbare Corona-tijd ook waren, deze gezichten gaven me elke keer weer een blij gezicht. Het is waar: Een glimlach staat altijd mooier! Laten we SAMEN met een lach het jaar 2021 uit gaan & geef in 2022 elke dag wat je kan. Ik zeg het tegen mezelf. En ik weet: Dat is genoeg... Mijn nieuwe blogverhalen staan net als ik even offline. Alle anderen kan je hier gewoon terug blijven lezen. Of je de 'impact van de eerste Corona golven' nog eens...
Persoonlijk verhaal · 21.05.2021
Mijn collega’s van Corte Foort ontdekken nu ook mijn blogverhalen. “Oh, ben jij die Petra van dat blauwe boekje dat toen (2019) in het kerstpakket zat?” Ze herkennen, door mijn open en 'ik-zie-het-zo-voor-me' manier van schrijven, met welke bewoners ik mooie, speciale of bijzondere momenten mee maak. Dat steeds meer mensen “Petra geeft KLEUR aan de zorg’ ontdekken en mij gaan volgen op Facebook, Instagram en Twitter geeft een goed gevoel. In de ouderenzorg zijn steeds meer...
Persoonlijk verhaal · 13.04.2021
Een nieuwe bewoner komt in het verpleeghuis wonen waar ik werk. Een weduwnaar. Was lang getrouwd. Sinds een tiental jaren alleen. Geen kinderen. Klein sociaal netwerk. Zijn jongste schoonzus al ergens in de zeventig. Familie maakt zich zorgen. Kort voordat hij ‘bij ons’ komt wonen, zette hij nog koffie in zijn eigen huis. Ik zie een vriendelijke, grote en grijze man. Telkens als hij me ziet staan, benoemt hij dat ik zo groot ben. Dat valt hem op. Hij praat langzaam. Praat zacht. Zijn...
Persoonlijk verhaal · 06.03.2021
Daar zijn ze weer! Lichtpuntjes. Echt. Altijd. En nog steeds! Soms net zo klein als deze ‘ienieminie message in a bottle’ op de foto. Je hebt geen idee hoe GROOT dit kleine lichtpuntje (Zie je mijn duim?) deze keer voor mij is! Ik weet niet of er echt een engel over me waakt, maar dit cadeautje kreeg ik van mijn lieve inmiddels nu dus oudcollega, vlak voor mijn eerste dienst, om me veel succes en werkplezier te wensen. Dat is natuurlijk al een geluksmomentje op zich. Zo ontzettend leuk!...
Persoonlijk verhaal · 17.02.2021
Vijfeneenhalf jaar heb ik mogen werken bij verpleeghuis Nieuwe Hoeven in Schaijk. Nooit kunnen bedenken dat deze baan in de zorg mijn allergrootste werkplezier zou worden! Mijn zorghart groeit steeds groter. Soms ben ik bang dat ie als een ballon knapt. Op afdeling Berkenlaan kreeg ik de kans om heel veel te leren. Mijn kennis van dementie was beperkt tot de eigen ervaring die ik met mijn opa heb gehad (Hier kan je dat verhaal teruglezen!) Je kan gerust zeggen, dat ik nul ervaring had. Zoveel...
Persoonlijk verhaal · 06.12.2019
Ik loop naar mijn fiets in het fietsenhok. Ik ben net klaar met werken. Ik voel tranen branden achter mijn ogen. Ik ben even ‘op’. Deze dag kostte me veel energie. Zo voelt het echt. Mijn gedachten schieten alle kanten op. Ik neem een diepe zucht en steek de sleutel in mijn fietsslot. Ik stap op de pedalen en fiets naar huis. Tegenwind, ach wat maakt het uit. Laat de wind maar even door mijn haren wapperen. Gedachten blijven met me spelen… Ben ik te betrokken? Is mijn...
Persoonlijk verhaal · 18.08.2019
Iedere dag op mijn werk is anders. Echt. Geen. Dag. Is. Hetzelfde. En dat maakt het werk ook zo leuk. Onze bewoners zijn allemaal zo verschillend en toch… Wat lijken ze ook op elkaar. Mijn collega’s. Precies hetzelfde. Ze zijn allemaal zo verschillend en toch: Ook wij lijken, op een of andere manier, allemaal op elkaar. Wekelijks probeer ik een blog te schrijven. Over wat ik mee maak met mijn werk in de zorg. Zoals ik ooit eerder schreef en al vaak tegen iedereen heb verteld, die ook maar...
Persoonlijk verhaal · 10.07.2019
Stel je eens een lange oprijlaan voor. Er staan hele dikke bomen aan beide kanten van de weg. Deze weg loopt dood, maar je zit hier zeker goed! Het is het begin van een prachtig natuurgebied de Maashorst. Als ik in alle vroegte naar mijn werk fiets, hoor ik verschillende vogeltjes fluiten. Af en toe hoor ik iets ritselen tussen de bladeren in de berm en in mijn ooghoeken schiet een konijn de wei in. Tegen een van de dikke bomen zie ik iets bruins zitten. Is het werkelijk een eekhoorn? Ja,...
Persoonlijk verhaal · 24.05.2019
Een jaar gelden alweer dat de 14-jarige Mark bij ons stage kwam lopen! (april 2018) 'De komende vier jaar wordt een tekort van honderdduizend medewerkers in de zorg verwacht.' Niet als het aan de 14-jarige Mark Suikerberg (Niet zijn echte naam!) ligt. Vorige week maandag liep hij zijn allereerste stage bij ons op Berkenlaan. Toen ik een aantal weken geleden met de praktijkopleider een gesprek had, was ik niet zo enthousiast. Eerlijk is eerlijk. Ik sprak mijn zorgen uit: wat kan een jongen van...