Trilogie 2020 Roller Coaster (2/3)

Nieuwe inzichten. Die waren er zeker in 2020. Ik ben een open boek. Misschien zou ik niet zoveel moeten delen. Je hoeft niet alles uit te leggen. Waarom je doet wat je doet. Aan de andere kant, hoop ik anderen te inspireren en te motiveren om gewoon jezelf te mogen zijn. Dat dit coronavirus met heel veel mensen IETS doet, is een duidelijk verhaal. Ik was echt even "de weg' kwijt. Snapte niks van wat er met mij en over heel de wereld gebeurde. Op mij had het veel impact en dat wil ik gewoon graag delen! #Samen Sterk is dit jaar een veel gebruikte hashtag van me.

Me-time

Ik mis mijn sociale contacten enorm. De gezelligheid. De klets. Het gewoon samen zijn. Met zijn allen bij elkaar. Ik ben een echt mensen-mens. Daarnaast heb ik ook tijd voor mezelf nodig. Zoek steeds vaker de stilte op. Dan wil ik even alleen zijn. Ik en mijn gedachten. Alleen met de zon. De natuur. Wandelen. Of fietsen. Om bijna letterlijk naar adem te happen in de buitenlucht.  Ik weet nu dat het er mag zijn. Echt accepteren. Dat is het belangrijkste. Mijn kracht werd mijn grootste valkuil in deze coronacrisis. Waarom ik zo verdrietig kon zijn? En tegelijkertijd toch ook zo kon genieten van kleine dingen om me heen! Iedereen reageert anders op deze crisis. De één bevriest, de ander vlucht of vermijdt. Is boos, bang of juist verdrietig.

Gewoon

Het belangrijkste dat ik geleerd heb, is aandacht voor elkaar te hebben. Echt luisteren naar een ander. Ik heb me heel erg alleen gevoeld. Alsof ik de enige was, die me zo voelde. Ik zag het niet. Dacht dat het allemaal gewoon was wat ik deed. Geven. Zorgen. Er altijd zijn. Voor een ander. Totdat ik zelf ook echt ging luisteren naar 'de ander.' De ander die zei dat het niet gewoon GEWOON was. Hoe mooi, lief en bijzonder mens ik ben. Huilend kon ik het eindelijk accepteren. Nadat meerdere mensen nagenoeg dezelfde woorden tegen mij hadden gezegd, zonder dat zij elkaar kennen... Toen kwam het binnen. Vanaf toen begon ik heel langzaam weer energie te krijgen. En dat is pas sinds een paar weken. Ik schrijf (en teken) van me af. Nog nooit schreef ik zoveel gedichten en duizenden gedachten in mijn dagboek. Op mijn open, eerlijke en realistische blogverhalen, kreeg ik heel veel lieve reacties. Dat deed me goed. En gaf me kracht om door te gaan en nooit op te geven. Opgeven? Dat nooit!

Voelsprieten staan aan

Ik ervaar meer prikkels in het verwerken wat er op een bepaald moment gebeurd. En dat maakt het soms ingewikkeld. Ik zie het steeds meer als een prachtige eigenschap. Kan genieten van de allerkleinste dingen om me heen. Echt intens genieten! Vaak valt het de ander niet eens op. Zo zie ik overal paddenstoelen in het bos. Wat zijn ze allemaal verschillend. Mijn vriendin loopt in datzelfde bos en appt dat ze nog geen paddenstoelen heeft gezien. De drie druiven die ik aan een bewoner geef en hij enthousiast reageert met joehoeee… Zo blij hij is met 3 druiven! Dat ene gele blaadje in de vorm van een hart, die extra verlicht wordt door de zon, tussen al die grillige bruine eikenbladeren. De armen van mijn kleine bff of m’n nichtje om mijn nek. Ik voel de liefde. De leukste ‘ik-denk-aan-jou’ berichtjes. Ik ben vrolijk en dans op een lekker nummer terwijl ik sta te strijken. Je mag me wakker maken met een bakje verse aardbeien, Griekse yogurt en honing! Ja, mijn voelsprieten staan altijd aan. Hier geniet ik van. Mijn geluksmomentjes. En nu ik ze eindelijk zie. Wat zijn het er veel!

Chaos

En dan kan je je wel voorstellen dat het soms ‘gezellig’ druk is in mijn hoofd.  Eén grote chaos is eerlijker omschreven! Ik kan intens liefhebben en tegelijkertijd tot diep in mijn ziel geraakt worden. Al deze emoties kunnen mij enorm van mijn stuk brengen. Dat is de andere kant van de medaille, als ik het verdriet van de ander voel, ellende in de wereld op tv zie, kijk naar het zwerfafval (Nu ook al mondkapjes...) op straat, mensen die ruzie maken met elkaar of de vele narigheid en negativiteit van deze coronacrisis, dan kan ik daar een stuk moeilijker mee omgaan. Dat kost me heel veel energie. Dus ik heb meer tijd nodig om me weer op te laden. Mezelf serieus nemen! Even terugtrekken. Mild zijn. Accepteren en bedenken dat het weer voorbij gaat. En dat ik me soms gewoon ff rot mag voelen... Het gaat goed met me. Ja, ik heb echt veel geleerd! En dat kon ik niet alleen. Ben een aantal mensen zo dankbaar! En zij weten dat ook, ik bleef ze bedanken. Dat doe ik nog steeds! En ik zal ze nooit vergeten...

Hier kan je deel 1  van deze "Trilogie 2020 Rollercoaster" teruglezen.

Morgen het laatste deel Trilogie 2020 Roller Coaster (3/3)