Pannenkoeken 2.0

Tijdens de koffie op deze zondagochtend, zeg ik tegen Bart dat ik hem gemist had bij de pannenkoeken gisteravond. “Die waren echt lekker, hè” zeg ik tegen Mw. van Stroop. “Ik vond er niks aan”, reageert Overbuurman Henk meteen. BAM... "Last van ochtendhumeur?" hoor ik Bart heel zachtjes en voorzichtig zeggen." Overbuurman Henk hoort het niet. “Dat is jammer, want de meeste mensen hebben genoten”, probeer ik luid en vriendelijk eroverheen te zeggen! “Er zat veel te veel poedersuiker en van die dinges op. Hoe heet dat?” “U bedoelt stroop?” “Ja , dat.“  “Nou, vervelend om te horen, dat u niet lekker had gegeten, volgende keer eten we vast iets wat u wel lekker vindt!” Dan is het even stil. Iedereen heeft zijn eigen gedachten. 

Een paar minuten zegt Mw. van Stroop: “Sommigen zijn te verwend...” Niet persoonlijk. Niet gericht naar een persoon. Ze zegt het in haar eigen wereld. Niemand aankijkend. Zonder blikken of blozen. Gewoon met haar gebaksvorkje in de hand, te genieten van de abrikozenvlaai die voor haar neus  staat! Bart was er dus niet bij gisteravond, maar zit te gniffelen om het gemopper van Overbuurman Henk. En de opmerking van Mw. van Stroop vindt hij komisch. Gelukkig kan Overbuurman Henk er nu zelf ook om lachen, als Bart dan toch hardop zegt dat ie soms maar een ‘mopperkont’ is!

Als Overbuurman Henk dan tenslotte naar de kerk is, kan Mw. van Stroop het toch niet laten om te zeggen: “Hij. Hij heeft altijd commentaar. Hij vind het eten nooit lekker... Terwijl ik hier altijd zo lekker eet!“ Ik moet er om glimlachen, want dat hoor ik meneer vaker zeggen, terwijl hij zijn bord dan helemaal leeggegeten heeft en vaak ook nog voor een 2e keer heeft opschept!! "Dank je wel voor het compliment, Mw. van Stroop!"

(NB. Alle namen die ik gebruik zijn fictief i.v.m. privacy van onze bewoners. Deze keer zijn o.a. vierletter-voornamen-van-mannen aan de beurt ;-))