Kerstsfeer

Deze blog schreef ik vandaag precies 1 jaar geleden. Wat kan er in 1 jaar veel verschil zitten in bewoners, het weer en liedjes! Lezen jullie nog even mee? Het compleet andere verhaal van vandaag op 19 december, precies 1 jaar later, volgt snel ;-) !!!

Kerstsfeer

De koude wintermaanden zijn nu echt aangebroken. Voordat ik deze morgen mag gaan werken, moet ik eerst even krabben. De ramen van de auto zitten goed dichtgevroren. Ik heb moeite het ijs eraf te krabben. Echt koud is het niet. Ik verwacht wel dat het verraderlijk glad zal zijn op de weg. Ik besluit dan ook om niet binnendoor over de polderwegen te rijden, maar over de grote weg. Rustig aan, dan zal het best goed komen! Het is zondag, dus er zal niet veel verkeer zijn.

En de rust die ik vanmorgen op de weg voelde, schijnt opeens weg te zijn, als ik een uur later een boterham aan het smeren ben voor Mw. Kerstkrans. Tenminste dat vindt mevrouw... Ik heb de tafel gedekt en terwijl ik, voor mijn gevoel, rustig een boterham voor haar zit te smeren, zegt ze ineens: “Wa jaagde gij over die boterham hinne?”. Ik zeg, gaat het te snel? Het is slechts het mes met de smeerboter die ik heel kundig en beheerst over de boterham laat glijden.“Gij het gin rust in oew lijf…” (Eigenlijk best grappig, als je van collega’s juist vaak te horen krijgt, dat je de rust zelf bent!) Ik moet lachen om haar uitspraak en ook zij begint te lachen. “Ach, we hebben alle tijd”, zegt ze, “ik hoef nergens naar toe vandaag!”

Begin de dag met een lach

De buurman tegenover haar, begint ook mee te lachen en ik heb het idee dat die 2 mij in het ootje nemen. Ik zie Mw. Kerstkrans dan ook knipogen naar Dhr. Dennenboom. Als ik mijnheer dan aankijk, hoor ik ineens Mw. Kerstkrans nog iets mompelen. Ik had haar niet goed verstaan en vraag “Wat zegt u?”. “Dat heb je wel gehoord...”, zegt ze lachend! “Nee, sorry ik heb echt niet gehoord wat u zei.” “Jij moet mij wel een luisterend oor bieden!” “Een luisterend oor heb ik zeker, Mw. Kerstkrans, en ik luisterde wel, ik hoorde u alleen niet!”, zeg ik met een grote lach op mijn gezicht. En dat terwijl ik het mes en de boter allang op tafel heb gelegd en met volle aandacht aan het luisteren ben, naar wat mevrouw mij te vertellen heeft. “Dan moete noar dun dokter, want mi jouw oren is dan iets goed mis!”, zegt ze nu zo grappig en hard, dat ik weer moet weer lachen om haar uitspraak! Als ik haar nogmaals vraag wat ze me ook al weer wilde vertellen, zegt ze, terwijl ze Dhr. Dennenboom weer een dikke vette knipoog geeft, dat ze DAT nou niet meer weet, door al dat geklets van MIJ. Hahaha… Mijn dag begint WEER met een lach!

Sfeertje

Als ik door de gang loop om Mw. Piek een ontbijt op haar kamer te serveren, zie ik dat op alle deuren van onze bewoners een rode kerstmuts hangt, met daarop alle namen gedrukt. Het ziet er gezellig uit. De kerst komt steeds dichter bij en dat zie en hoor je dan ook overal terug in het huis. Op sommigen tafels staan niet veel kerstversieringen, dat geeft dan te veel prikkels voor sommige mensen. Ik en mijn collega’s weten dat, maar het zal andere mensen niet eens opvallen, omdat aan de muren genoeg versieringen hangen, waar niemand ‘last’ van heeft. En er staan natuurlijk veel kerstbomen met lichtjes en veel kerstballen die er aan hangen. Vreemd genoeg laten de bewoners deze gewoon staan. Alsof ze weten dat die om kunnen vallen, als je er aan komt! Heel soms is er al een collega die een CD aanzet met kerstliedjes. 

Nadat Mw. Piek haar ontbijtpap weer gegeten heeft, en ik in de gang loop op weg terug naar de huiskamer, kom ik een nieuwe bewoner van een andere afdeling tegen. Hij is verwonderend en met grote ogen aan het rondkijken. Ik vraag of hij de kerstversiering mooi vindt? Hij vind het geweldig zegt ie, en “Het is hier ook zo proper!“ Ik denk en hoop dat hij hier zijn nieuwe (t)huis heeft gevonden! Kortom de warme sfeer van kerst begint te komen hier… je ziet het… je voelt het….

Je hoort het…

Dan ben ik een tweede boterham, aan diezelfde tafel van net, aan het smeren. Heel in de verte op de achtergrond, hoor ik zachtjes een CD met kerstliedjes. Ik begin het liedje van de Herdertjes lagen bij nachten…. mee te zingen. Mw. Kerstkrans zingt mee en ook Mw. Kerstklok, die ondertussen ook aan tafel is geschoven, herkent het liedje en zingt sommige woorden mee die ze herkent. Als ik stop met zingen, want ik kan dus echt niet zingen, dan stoppen de dames ook. Ik besluit om toch nog even verder te gaan: "… De herders naar Bethlehem gingen…" En samen eindigden we dan met : “ ‘t Liep tegen het nieuwe jaar.” Zegt Mw. Lichtjes, die al klaar is met haar ontbijt en achter ons op de bank zit, dat wij dus echt niet kunnen zingen. “Er klopt helemaal niets van, jullie kennen de tekst niet eens”, zegt ze. Voordat ik heb kunnen reageren, tikt Dhr. Dennenboom mij op mijn schouder, want ik was even met mijn rug naar Mw. Lichtjes toe gedraaid. Ik draai mij weer terug naar hem. Hij steekt zijn duim omhoog en heeft een grote glimlach op zijn gezicht. Hij vond het mooi en heeft genoten van dit ‘mini-dames-kerstconcertje’ op de vroege ochtend, ook al zou het kunnen dat de tekst niet helemaal klopte. ;-) Dhr. Dennenboom kan misschien niet goed meer uit zijn woorden komen, maar die blik laat meer zien, dan woorden kunnen zeggen: EN… zijn ogen stralen van hier tot Bethlehem… 

(NB. Alle namen die ik gebruik zijn fictief i.v.m. privacy van onze bewoners. Deze keer is de kerst aan de beurt ;-) )