Hoeveel ogen heb je nodig (Deel 2)

VERVOLG DEEL 1

Dhr. Ananas hoor ik HELP roepen. Ik loop er naar toe en vraag wat er is! Hij geeft aan dat hij naar het toilet moet. Ik vertel hem dat "de zuster" hem komt helpen. En of hij nog heel even op kan houden. Eigenlijk niet, zegt hij. Maar ik laat hem even. Ik bel iemand vd zorg of zij mijnheer kan begeleiden naar het toilet, maar hij schijnt net geweest te zijn. Of hij nog even kan wachten, ze komen z.s.m.? Ik vertel hem dat als de zorg klaar is met een andere bewoner, ze hem komen helpen. Hij lijkt tevreden met mijn antwoord, maar nog geen minuut later roept hij nog een keer om hulp. Als ik nogmaals vertel dat er zo iemand komt om hem te helpen, moppert hij dat hij al 10x heeft geroepen, er niemand naar hem luistert en hij vind dat hij veel te lang moet wachten. Hij is duidelijk gefrustreerd, ik herhaal zijn woorden dat ik het erg vervelend dat hij zo lang moet wachten, bied hem nog vriendelijk een kop koffie aan, maar hij is nog niet echt gerust gesteld. Toch laat ik het hier even bij. Inmiddels terug in de keuken, zie ik dat de aardappelen koken. Ik pak nog even de melk en boter uit de koelkast zodat ik zo meteen, als de aardappelen gaar zijn, de puree kan stampen.

Pats hoor ik ineens…

Het lijkt alsof er een vaas op de grond kapot valt. In een fractie van secondes zet ik de kookpitten wat lager en kijk om het hoekje. Dhr. Appel zit op de kleine salontafel en heeft de standaard van de staande lamp in zijn hand. Niets vermoedend kijkt hij naar de snoer en is zich van geen kwaad bewust! De glazen lampenkap ligt in 100 stukken op de grond. Er is verder even niemand in de woonkamer en ik bel iemand van de zorg of ze meteen kan komen. Gelukkig komen er 2 verzorgenden tegelijk binnen: de een pakt een bezem en gaat vegen, de ander neemt 2 bewoners mee naar de andere huiskamer. Er is niemand gewond geraakt en ik ga verder met het eten, want de cijfers geven ondertussen 16:25 uur aan. Als scherven geluk brengen, kan het zomaar nog een rustige avond worden, schiet er even door mijn hoofd en een glimlach verschijnt op mijn gezicht, want ik ben er bang voor vanavond…. 

Ruimte krijgen

Terwijl alles weer is opgeruimd, Dhr. Appel met een zuster is meegelopen naar de bioscoop om even de rust te vinden, sta ik de puree te stampen. Weer hoor ik mijnheer Ananas HELP of ZUSTER roepen. Blijkbaar is dat een nieuw woord van hem, want ik hoorde het nog niet eerder. Ik bevestig dat hij waarschijnlijk naar de toilet moet en vraag iemand hem te begeleiden. Hij moppert wat, want nogmaals: hij heeft het al 10x gevraagd! Als de zorg dan binnenkomt, weet hij even niet waarom hij hulp heeft gevraagd. Maar uiteindelijk komt het er uit, dat hij toch echt even moet plassen! 

Mw. Pruim en Mw. Kersen komen op dat moment nog maar eens een kijkje nemen in de keuken. Ik vraag of het eten zo lekker ruikt? En ik krijg een binnensmondse JA te horen en zie de glimlach op hun beide gezichten. Ze blijven rondom mij heen staan op 2 kleine vierkante meters en ze hebben ook nog de laden ontdekt waar de pannen staan! Ik wil graag de boontjes af gaan gieten, maar besef dat ik eerst even de dames vriendelijk ga verzoeken om een klein stukje opzij te gaan. Ze mompelen wat, maar ik krijg de ruimte! Ik giet de boontjes af, verdeel ze over 2 schalen en doe er nog een klontje boter en wat nootmuskaat over heen. De andere boontjes maal ik met de staafmixer fijn en samen met de andere 2 schalen gaan ze in de voorverwarmde oven.

Spekjes bakken

Als ik het vlees en de aardappelpuree in de schalen aan het doen ben, heeft mijnheer Mango de bezem ontdekt en loopt achter me langs te vegen. Hij blijft op en neer lopen. Ook hij is wat onrustig geworden. Hij glimlacht naar me, en ik bedank hem dat hij zo goed voor mij aan het vegen is. Ik laat hem zijn gang gaan. Ondanks dat hou ik hem met de bezem goed in de gaten, want de vorige bezem was vorige maand ook ineens verdwenen!

Als ik eindelijk de schalen in de voorverwarmde oven heb staan, alle pannen heb af gewassen, de vaatwasser heb leeg geruimd, de dienbladen met borden en bestek heb klaargezet, kan ik de toetjes klaar gaan zetten. Vaak doe ik dit als eerste, maar daar was ik vandaag niet aan toe gekomen! Potjekoffie! Ik realiseer me net dat ik vergeten ben om de spekjes, voor bij de bonen, te bakken. Jammer, maar helaas, denk ik. En stiekem baal ik toch dat ze vergeten ben. Ik weet hoe lekker het is! Volgende keer beter. 

Wat schaft de pot vandaag?

Het is me opgevallen dat het echtpaar Banaan vandaag een rustige dag heeft. Soms kunnen ze lekker zo kibbelen tegen elkaar. Als ik even een blik om de hoek werp, omdat ook de echtgenote van mijnheer Meloen binnen komt wandelen, vraag ik of ze al trek hebben om te eten? De echtgenote van mijnheer Meloen zegt dat het erg lekker ruikt en vraagt wat de pot schaft vandaag!? Ik vertel het en zeg dat het klaar is. En dat ik zo de tafels kan gaan indekken. Echtpaar Banaan heeft erge trek en besluiten alvast hun plekje aan tafel in te nemen!

Ik zet nog 2 dienbladen met 17 witte porseleinen bakjes op het aanrecht en ga de vla in de bakjes schenken. Eentje met meritene (extra eiwitten), de anderen gewoon. Ik besluit nog even wat vruchtjes erbij te doen en verkruimel een wafel boven de bakjes en zet de bus met slagroom klaar. Plastic folie er op. Klaar ben ik! Ik kijk op de oven en de cijfers wijzen nu 17:05 uur aan. Mooie tijd. De tafel ga ik dekken met een leerling, de mensen worden met hun rolstoel aan tafel gereden of we begeleiden ze in de arm naar hun plek aan tafel! Sommigen bewoners zijn nog ergens op de gang, maar als die ook in de huiskamer zijn, kunnen "we" met zijn allen gaan eten. Ik ga naar Mw. Citroen op haar kamer. Zoek even voor mezelf de rust en stilte op…

Smakelijk eten, allemaal!!!