Hoeveel ogen heb je nodig (Deel 1)

Stel je een huiskamer voor waar 8 mensen aan 2 grote eettafels kunnen zitten. Waar een bank staat, 1 luie stoel, 2 fauteuils en 2 salontafeltjes. Hier kan je ook televisie kijken. In de hoeken staan sfeerlampen op de grond of op een klein tafeltje. Ook zie je een dressoir met leuke vaasjes en plantjes op een dienblad. Er is een open keuken met een kookeiland, waar een gastvrouw het eten voor 8 a 9 bewoners kan klaarmaken. Zie je dat voor je? Bedenk dan dat er NOG een huiskamer is verbonden aan diezelfde keuken. Hier kan je eventueel de schuifdeuren dicht maken. Er zijn in feite 2 deuren waar iedereen naar binnen kan lopen in de huiskamers. Eentje voor Berkenlaan 1 en eentje voor Berkenlaan 2. Iedereen is dan ook van harte welkom.

In dit verhaal neem ik je mee in een late dienst. Als gastvrouw zorg ik, even simpel gezegd, voor de inwendige mens! Op dit moment zijn er 17 cliënten/bewoners, die bij ons wonen. (NB. Dit verhaal is in 2016 geschreven... ) De gastvrouw kookt iedere dag vers eten, zorgt voor de koffie, thee met een koekje. En ze helpt ook de bewoners die niet meer zelfstandig kunnen eten. Ook houdt ze een oogje in het zeil in de huiskamers!

Verse ingrediënten

15:20 uur: Mijn late dienst gaat beginnen. Ik ben 10 minuten te vroeg, maar dan kan ik me rustig voorbereiden. Voordat ik de huiskamer binnenloop, klop ik op de deur en zeg gedag tegen iedereen die binnen is. Ik kijk in de rode map of er bijzonderheden zijn en natuurlijk wat er vandaag op het menu staat. De echtgenote van mijnheer Pruim zit gezellig met haar man aan tafel, ze schilt een appel en haar man geniet er lekker van. De koffiepot staat te pruttelen en ik zal zo meteen een kopje koffie voor hen inschenken! Ik vraag aan een collega of er nog bijzonderheden die dag zijn. Ze vertelt me dat er een nieuwe bewoner is gekomen vandaag en dat de dag ook best druk en iets of wat chaotisch is verlopen. Vooral de nieuwe bewoner moet erg wennen. De vaatwasser is aan geweest, maar nog niet opgeruimd. Sorry, zegt ze. Geeft niet, kan gebeuren: Dat besluit ik dan meteen als eerste maar even te doen!

Dan loop ik naar de gang, waar ik alle ingrediënten ga verzamelen voor het avondeten. Terwijl ik met alle ingrediënten op een dienblad de huiskamer weer in wil lopen, spreekt de echtgenote van mijnheer Appel mij op de gang aan, dat ze graag naar huis wil, maar dat haar man zo onrustig is. Ze vindt het moeilijk om te gaan. Of ik even voor afleiding kan zorgen, zodat het afscheid makkelijk kan verlopen. Ik bedenk snel dat mijnheer Appel mij wel kan helpen met het dragen van wat ingrediënten. Ik vraag hem of hij mij zou willen helpen met de potten appelmoes die op het blad staan. Het is zo zwaar voor mij, zeg ik, ik zoek een sterke man! Hij begint te glunderen en wil me graag helpen! De echtgenote zegt gedag, ik geef een knipoog naar mevrouw om te zeggen dat het oké is en neem mijnheer mee naar de keuken!

Herhalen van woorden

Ondertussen staan de getallen op de oven op 15:35 uur en besef ik me dat ik snel de aardappels moet gaan schillen. Ook zet ik een grote pan met heet water op, waar ik de groenten in kan koken. Vandaag sperziebonen, die deze keer uit de diepvries komen, dus dat scheelt schoonmaken en wassen! (Zeker zo vers, want ze worden meteen na het oogsten diep ingevroren.) Ik zag wel dat er op het week menu staat, dat we boontjes met spekjes eten, dus de spekjes moet ik niet vergeten te bakken! Terwijl ik alle andere spullen op het kookeiland aan het klaar zetten ben, komt Mw. Peer erbij staan. Ze vertelt van alles, maar het verhaal is verwarrend. Ik begrijp er niet veel van, al herhaal ik sommige woorden en dan krijg ik van haar bevestiging. Ik heb haar blijkbaar toch begrepen! Ze lacht, een pakt een schilmesje en een bordje van het aanrecht en praat ondertussen vrolijk verder. Ik vraag het mesje weer terug en zeg erbij dat ik die nodig heb. Ik wil de aardappels gaan schillen en besluit bij het echtpaar Pruim te gaan zitten aan tafel. Ik vraag of Mw. Peer met mij mee loopt om te 'helpen'. Ze is niet in staat meer om zelf aardappelen te schillen, maar ze wil er vast wel gezellig bij komen zitten! Terwijl ik de pan met water en de zak met aardappelen op de tafel zet, bedenk ik me ineens dat ik nog koffie zou schenken.

Terwijl ik de koffie inschenk, zegt de echtgenote van mijnheer Pruim dat ze graag mee wil helpen met het schillen van de aardappelen. Ik zeg GRAAG, dat zou fijn zijn, en pak een extra schilmesje. Op dat moment komen de vrijwilligers terug van een gezamenlijke activiteit. Ze brengen een volle serveerkar mee met lege kopjes en schoteltjes. Gelukkig helpt 1 v.d. leerlingen nog even mee om alles in de vaatwasser te zetten, samen met de activiteitenbegeleidster. De vrijwilligers staan bij de kookplaat en vragen wat "WE" eten vandaag. Ik vertel wat er op het menu staat. Dan komen de verhalen los, hoe zij de boontjes thuis uit eigen tuin plukken en altijd klaar maken. Hartstikke leuk en gezellig allemaal. Ik ben rustig van buiten, maar voel dat het al tegen 15:45 uur is, en rond 17:00uur zal het eten toch echt op tafel moeten staan voor 17 personen! Ik verontschuldig mij vriendelijk en ga helpen bij het schillen van de aardappelen.

Vaatdoek, ik hou je in de gaten!

Ondertussen zie ik mijnheer Appel druk in de weer met de fauteuils. Ze staan in zijn ogen niet goed en hij gaat ze even verzetten. Ik laat hem even 'werken'. (We zijn nog zoekende welke activiteit bij hem past!) Als de aardappelen geschild, gewassen en op de kookplaat staan, kan ik de verse worst gaan bakken. Het water in de pan voor de boontjes staat te borrelen, dus de boontjes kunnen in het kokende water! Terwijl de boter in de braadpan langzaam begint te smelten, is de zorg al bijna klaar met de pruimenmoes uit te delen (Das goed voor de ontlasting!) en sommige bewoners naar het toilet te begeleiden. Mw. Peer is bij me komen staan en pakt telkens de vaatdoek of theedoek. Blijkbaar heeft ze vroeger veel gepoetst. Ze praat aan 1 stuk door, terwijl ik ondertussen kijk waar het vaatdoekje blijft. Ze wringt het uit boven de spoelbak. Pffff…. Gelukkig maar, soms staat ze naast me aan het fornuis en is het niet de spoelbak, maar een pan met eten dat op staat. Het geeft niets, wel blijven opletten, dus!

Volgende keer vertel ik hoe de rest van mijn dienst is verlopen!

(NB. Alle namen die ik gebruik zijn fictief i.v.m. privacy van onze bewoners. Deze keer zijn er fruitsoorten aan de beurt ;-) )