Hamsteren

Het Brabants Dagblad van 5 november ligt op tafel in de huiskamer. De bewoonsters zien een grote foto op de voorpagina. Ze worden blij van ‘t schattige eekhoorntje achter de winkelwagen, die staat te pronken. “Dat zal wel een foto-truc zijn. Toch? Of...? ” zegt een dame nu twijfelend tegen mij. Ik zie dat er op pagina 6 een heel artikel over is geschreven. “Zullen we het eens lezen?” stel ik voor. Zo gezegd, zo gedaan. De dames vinden het geweldig! “Kijk nou, hij gaat zelfs rijden met die winkelwagen!” Ik besluit daarna een heel gesprek met de dames aan te gaan. Of ze wel eens in het echt een eekhoorn hebben gezien? Dat zijn poten op onze handen lijken. Hoe dat kleine beestje zo’n grote walnoot kapot krijgen, vraagt Mw. van der Hazelnoot. Waar koop je zo’n klein winkelwagentje? ontdekt Mw. Walnoot. En Mw. Beukennootjes is nieuwsgierig of hij die hele winkelwagen in zijn eentje leeg zal eten?

Dit onderwerp blijkt een schot in de roos deze ochtend. Ik laat een filmpje op Youtube zien van eekhoorntjes. De bewoonsters genieten van dit mooie kleine beestje! Ik pak ondertussen papier en potloden erbij. De eekhoorn teken ik na. Reden: We mochten de krant even lenen van een andere bewoner en zo meteen moeten we ‘m terugbrengen. Dan is deze schattige kleine vriend, Meneertje Eekhoorn, weer verdwenen. We willen nog helemaal geen afscheid van ‘m nemen.

Vervolgens breekt de ene bruine punt van de potloden na de andere. Mw. Walnoot begint te lachen. “Dat jij altijd die pech hebt!“ “Niet normaal hè? Jij ziet dat weer. Dat heb ik nou altijd“ reageer ik enthousiast terug. “Nou ja, jij had ook naar de Kunstacademie moeten gaan. Je kan zo goed tekenen. Ik had vroeger tekenles op school… en ja, daar hoor ik voor de zoveelste keer het verhaal over wat ik in hemelsnaam hier doe?” En dan vertel ik voor de net-zoveelste keer dat ik de allerleukste baan van de wereld heb. Dat ik deze gezellige dames anders nooit had leren kennen en ik niet zoveel zou lachen op deze doordeweekse vrijdagochtend!”

Ik ga verder met de tekening. Wéér breekt er een punt af. Mw. Walnoot reageert direct en krijgt de slappe lach: “Als er straks nog eentje afbreekt, dan plas ik echt in mijn broek!” Waarop Mw. Kastanje, die er al de hele ochtend een beetje stilletjes bij zit, dan ineens hard lachend zegt: “Daar hebben ze stoelen voor, daar zit een gat in!” “Dat is handig! Kunnen we gewoon blijven zitten… “

(NB. Alle namen die ik gebruik zijn fictief i.v.m. privacy van onze bewoners. Deze keer zijn noten en kastanjes aan de beurt ;-)