Dance dance dance feest

Het leek een gewone donderdagavond te worden. De lasagne met tomatengehaktsaus, spinazie en een toplaag van bechamelsaus met gesmolten kaas was heerlijk! De bewoners hebben goed gegeten, altijd een goed teken als er voor de tweede keer wordt opgeschept! De vuile vaat staat in de nieuwe vaatwasser. Ook superfijn, want de stapel is hoog als je voor 18 personen eten mag koken! Mijn collega’s zijn een hapje eten en ik blijf achter in de huiskamer. In mijn ooghoeken zie ik dat Dhr. Clapton op zijn hurken bij de dressoir zit, waar de LP’s liggen! Samen met de activiteitenbegeleidster zijn ze op zoek naar leuke muziek. Ik besluit er even naar toe te lopen en vraag aan  ‘DJ Clapton’ of hij een lekker dansnummertje op kan zetten? “Ik denk dat de mensen dit wel leuk vinden”, zegt hij enthousiast! Hij laat me een langspeelplaat zien met de George Baker selection: Paloma Blanca. “Goede keuze”, zeg ik! Ik laat hem zelf de plaat op de pick-up leggen en trots zet hij de naald op de plaat! Als de eerste noten uit de geluidsboxen komen, vraag ik Mw. Servaas in haar rolstoel zittend, om haar hand en met een grote glimlach op mijn gezicht, vraag of ik deze dans van haar mag!? Ze straalt, kijkt me lachend aan "Ik ga wel even staan, hoor!", zegt ze in haar enthousiasme, even vergeten dat dat niet meer gaat.... Met mijn swingende en zwierende bewegingen vergeet ze al snel dat ze wilde gaan staan. Ze geniet. Ze lacht. Dhr. Clapton heeft ondertussen Dhr. Orbison in zijn rolstoel ook erbij gepakt en met zijn vieren hebben we de grootste lol! "I'm just a bird in the sky... Una paloma blanca. Over the mountain I fly. No one can take my freedom away..."

Dan komt nog een collega met een bewoner erbij van de andere huiskamer en komen er steeds meer bewoners kijken wat er toch allemaal te doen is? En voor ik het in de gaten heb, is de ‘dansvloer’ vol! En ook de muziek is nu afgelopen... We blijven staan, kijken elkaar aan. Even laat ik op me af komen, wat er zal gebeuren. Lang duurt dat moment niet. Het volgende liedje hoor ik al en iedereen danst gewoon verder. Ik ben ondertussen van danspartner gewisseld. Had geen keuze toen Mw. Servaas (ze is al 94 jaar!) mij aankeek of ze alsjeblieft met haar moeder mocht dansen? Een bewoonster neemt het van me over. Mw. Turner, die op de bank toe zit te kijken, vraagt heel voorzichtig of ze ook mee mag doen? “Natuurlijk!!”  En ik haal haar op bij de bank. "Mag ik deze dans van u?"  "Ja, haha ... ik mag ook mee doen! " Ook ik heb alweer een nieuw dansmaatje om mee te dansen! Met mijn 1.85m en haar 1.55m is het misschien een gek gezicht, maar wat geniet ook zij van dit spontane Dance dance dance-feestje! Met haar hoofd naar beneden kijkt ze naar mijn voeten en wil de pasjes volgen. “Dat kan ik allemaal niet”, zegt ze “dat gaat veel te snel voor mij...“ Een quickstep zit er niet in, maar wat zijn dit mooie momenten, waar niet alleen ik, maar vooral onze bewoners zo van genieten! We voelen ons als een vogel die door de lucht vliegt... Dit moment, een gevoel van vrijheid, neemt niemand ons meer af!

(NB. Alle namen die ik gebruik zijn fictief i.v.m. privacy van onze bewoners. Deze keer zijn zangers en zangeressen aan de beurt ;-)