Voel de warmte

Iedere dag wordt er goed voor mij gezorgd. Het maakt echt niet uit of het maandag, woensdag of zondag is. Allemaal staan ze hier voor me klaar! Iedere dag krijg ik te eten en te drinken. Verse groenten, vooral wortels en witlof ben ik gek op. Maar niet alles vind ik lekker. Dan mag ik het laten liggen. Al heb ik nog volop te drinken, ik krijg ook elke dag een beker met lekker vers water. Soms krijg ik een aai over mijn rug. Dat kietelt een beetje, maar ik geniet er heel erg van. Het doet me goed, de warmte van de mensen te voelen. Er zijn ook mensen die maken een praatje met me. Ik kan niets terug zeggen. Maar ik kan wel heel goed luisteren! Sommige kinderen en soms ook grote mensen zijn bang voor mij. Dat zie ik, omdat ze snel de deur dicht maken, als ik met mijn neus overal bovenop zit. Ik wil alleen even aandacht. Ik doe echt niets hoor, ik ben zo’n “zuut menneke”!

De gezusters Kip

Ja, en toch, soms voel ik me wel eenzaam hier. Ook al komen Dhr. Roodborst en Mw. Pimpelmees regelmatig een bezoek aan de tuin brengen. Ze kijken me verlegen aan. Als ik beweeg en naar ze toe wil lopen, zijn ze er ineens vliegensvlug vandoor… Dan heb je ook nog de gezusters Kip, dat waren twee lieve dames. Zij kakelden de hele dag door. Dat was een gezellige tijd, hoor. Soms waren ze jaloers als zij een blaadje sla kregen en ik een lekkere partje van een zoete appel. Oh ja, en weet je wie ik vorig jaar ook nog op bezoek had: Kennen jullie Dhr. Ratten nog? Brrr... moet er niet meer aan denken! Dat was een griezel. Mijn haren gingen rechtop staan, als hij ’s nachts even binnen wipte. Die mag wel wegblijven, hoor. Ik denk dat hij dood is, na een week heb ik hem nooit meer gezien…

Cor gaat verhuizen

In de loop der jaren dat ik hier woon, ben ik wel wat grijzer geworden. Ik ben een paar keer verhuisd. In de zomer kan ik vrij rond lopen in de grote tuin hier op de Nieuwe Hoeven, in de winter blijf ik lekker warm binnen. Het is hier goed wonen. Toch is er na een tijd van komen, ook een tijd van gaan. Nu ga ik verhuizen. Ze noemden mij altijd ‘ons konijn’, dat klinkt zo lekker Brabants. Vanaf vandaag krijg ik de naam Cor. Daar zal ik ook wel aan wennen! Ik vind het niet erg om te verhuizen. Hopelijk zijn er meer zachte dierenvrienden, op de plek waar ik nu naar toe ga in Deursen. En ik ga vast een goede oude dag krijgen. Ik zal jullie wel missen hoor. Het is bijna kerst. Ik ben blij dat ze mij geen Flappie hebben genoemd… Bedankt allemaal! 

(NB. Alle namen die ik gebruik zijn fictief i.v.m. privacy van onze bewoners. Deze keer zijn de dieren uit de tuin aan de beurt ;-) Omdat we deze week een e-mail ontvingen over ‘Nieuwe Hoeven het Groene Verpleeghuis’, kwam ik op het idee om deze blog nu te plaatsen. Ik schreef het precies 1 jaar geleden. Zouden we weer kippen in de tuin krijgen? )

PS. Het idee van het Groene Verpleeghuis moet gerealiseerd zijn in het vroege voorjaar van 2019. Het plan omvat o.a. een omvangrijk voedselbos, fruitlanen en teeltvelden voor groenten. Maar ook een buiten ontmoetingsplaats voor activiteiten in de vorm van een fraaie hooiberg. Dieren zullen niet ontbreken: Berkshire varkens en kippen zullen bewoners worden op het terrein.