Magnolia

De lente is begonnen. Dat merk je meteen! Het is al licht als je naar je werk fietst. Je hoort de vogeltjes fluiten. Je ruikt de bloesem van de bomen. Ik word er heel blij van. 

Als ik dan 's morgens de huiskamer in kom gelopen en een vaas op tafel zie staan met twee grote magnolia takken daarin, kan mijn dag al niet beter beginnen. Helemaal als ik dan ook nog met Mw. Narcis een heel gesprek heb over die prachtige takken: 

Ik: "Goedemorgen Mw. Narcis, heeft u lekker geslapen?"

Zij: "Ja heerlijk!" 

Ik: "Wat fijn! Nu heeft u vast trek gekregen in een lekkere boterham?"

Zij: "Ja, dat heb ik zeker. 's Morgens eet ik graag 2 sneetjes met zoet beleg!"

Ik: "Wilt u jam of gekleurde hagelslag?"

Zij: "Doe maar een keer hagelslag!"

Afijn, dit gedeelte heb ik natuurlijk al vaker opgeschreven, Je herkent het vast wel. Vergis je niet. Iedere keer ochtend opnieuw hetzelfde ritueel. Door de verschrikkelijke hersenziekte dementie, kunnen onze bewoners niet alles meer onthouden. Iedere ochtend weer, herhalen wij zinnen en woorden, die voor onze mensen als NIEUW in de oren klinken. Het gesprek gaat verder:

Ik: "Wat een mooie vaas met bloemen heeft U daar staan!"

Mw. Narcis kijkt naar de vaas met bloemen. "O ja," zegt ze, "ik was gisteren nog in Hedel. Toen kwam ik langs de weg een vrachtwagen tegen. Er lagen allemaal takken op. Ik zeg tegen die man: ik wil wel zo'n bosje." 

Ik: "Wat leuk! Ze waren zeker wel duur. Mag ik vragen wat u er voor betaald heeft?"

Zij: "Nou, ik kreeg ze zo mee!" En ze krijgt een glimlach op haar gezicht.

Ik: " Dat is helemaal mooi! Gelukkig heeft u ze hier in de huiskamer in een vaas gezet, dan kunnen we er allemaal van genieten!!" Terwijl ik haar smakelijk eten wens, is ze al begonnen met het opeten van haar boterham met hagelslag!

Voor Dhr. van der Violen heb ik ondertussen twee boterhammen gemaakt: 1 met ham en 1 met rookvlees. Hij kijkt me elke ochtend zo lief aan en kan telkens niet kiezen. Ook dat is iedere ochtend hetzelfde ritueel. Hij kijkt dan van de ene vleesschaal naar de andere en weer terug. Ik zeg dan: "Ah..., volgens mij vindt u het moeilijk om te kiezen?" "Ja, uhhh, eigenlijk wel!" "Dan wilt u vast van allebei een snee brood!" Dat is ook geen probleem, hoor," zeg ik dan lachend! En dan glimlacht hij weer terug naar mij en kijkt naar de manier waarop ik zijn boterhammen aan het smeren ben. Als ik dan klaar ben, en het bord voor zijn neus zet, zegt hij trots: "Lekker! Ik weet ook wat ik ermee kan doen!" "Dan wens ik u Smakelijk eten, mijnheer van der Violen!"

(NB. Alle namen die ik gebruik zijn fictief i.v.m. privacy van onze bewoners. Deze keer zijn de bloemen aan de beurt ;-) )