Kwatta

Als klein meisje, kwam ik iedere zondag bij mijn opa en oma's op bezoek. In deze drukke maatschappij van nu is dat bijna niet voor te stellen. De weekenden worden bij veel gezinnen zo vol gepland met sport, dagjes uit of iets anders, dat er weinig tijd is voor familiebezoekjes. Hoe ouder je zelf wordt, hoe meer je in de gaten krijgt, hoe fijn je ouders/grootouders het vinden om visite te krijgen. (Volgens het Nationaal Ouderenfonds is 1 op de 4 mensen eenzaam tegenwoordig. Dat zijn ruim 1 miljoen 55-plussers!!)

Herinneringen

Afijn... vroeger gingen mijn broer en ik standaard iedere zondag eerst mee met papa en mama naar "opa en oma Zeeland", daarna naar "oma Chips". Deze laatste werd zo genoemd, omdat we altijd chips kregen! En wij waren dol op chips!! Bij "opa en oma Zeeland" was het altijd een verrassing wat we kregen. De ene keer had oma zelf rijstepap gemaakt. Dat vonden mijn nichtjes zo lekker! Veel bruine suiker erop. Ik niet, ik gruwelde ervan. Er zat altijd zo'n vies velletje op.... Brrr....! Nee, ik was blij als oma zei: "Luste unne kwatta, keinje?" En dan kwam ze aan met een koektrommel met allemaal van die koetjesrepen erin! Die kennen jullie toch nog wel? 

Deze herinnering kwam vandaag weer even naar boven, toen ik met Mw. Choco aan tafel zat. Zoals iedere ochtend eet ze graag een boterham met zoet beleg. Vandaag vroeg ik haar of ze gekleurde of chocolade hagelslag op haar boterham wilde. Ik liet haar de verpakking zien. Meteen zei ze: "Doe die gekleurde maar, ik zij nie zonne kwatta-mins!!" (In Noord-Brabant en Gelderland wordt het woord kwatta, met name door ouderen, nog steeds gebruikt als men chocolade bedoelt.)

Het zijn maar gedachten

Even later rijd ik Dhr. Cacao naar 'zijn plek' aan tafel, in de andere huiskamer. Hij zit sinds kort in een rolstoel, omdat hij niet meer op eigen benen kan staan. De zuster, die hem deze ochtend verzorgde en naar de huiskamer heeft gebracht, wist nog niet precies waar mijnheer "zijn plek" is. Geen probleem, ik help even. In eerste instantie, "praten' mijn gedachten volop: 'Als je niet weet waar mijnheer moet zitten, vraag het dan even...? '  Maar nu verschijnt er een lach op mijn gezicht. Terwijl ik Dhr. Cacao een goedemorgen wens, en zeg dat ik hem naar zijn plek aan tafel bij de 2 dames ga brengen, kijkt hij volop rond en zegt dan heel vrolijk: "Mooi kamertje hier tegenwoordig!!" Tja, en dan gaan mijn gedachten weer volop aan het 'praten': Mooie vorm van OMDENKEN!! Zo kan je het natuurlijk ook ZIEN!! Ik geniet weer. Als een collega binnenkomt en vraagt waarom ik zo'n grote glimlach op mijn gezicht heb, kan ik alleen maar zeggen: "Wat hebben we toch mooi werk!!"

Vervolgens help ik Dhr. Cacao met zijn ontbijt. Vandaag maakte ik een bord slagroompudding met in het midden een grote ronde witte stip van yoghurt. Rondom heb ik het versierd met 'druppels' frambozensaus! Hij kijkt er smakelijk naar en als ik de lepel richting zijn mond beweeg, gaat deze vanzelf open! Als hij zijn bord bijna leeg gegeten heeft, hoor ik hem binnensmonds zeggen: "Het zijn ook allemaal scheetjes hier, hè?" En nu is hij degene met een BIG SMILE op zijn gezicht!!

(NB. Alle namen die ik gebruik zijn fictief i.v.m. privacy van onze bewoners. Deze keer zijn de namen van chocolade aan de beurt ;-) )