Gevaarlijke rechterhand

Ik ben ongeveer een half uur aan het werk, als het eerste mooie onderonsje van deze ochtend zich al aankondigt. Ik zit in de huiskamer bij Mw. van der Slee aan tafel. Zoals iedere ochtend ‘hetzelfde liedje gaat’: 

Ik: “Heeft u lekker geslapen? 

Zij: “Ja hoor!”

Ik: “Dan heeft u nu vast zin in een bammetje!’ 

Zij: “Haha, ja, dat zei mijn moeder ook altijd!” 

Ik: “Nou, das ook toevallig, en lust u een bammetje?” 

Zij: “Ja, dat vind ik wel lekker ’s morgens.“

Ik: En wat lust u er op?”

Zij: Doe maar iets zoets… altijd goed!”

Terwijl ik dan aan het smeren ben, kijkt ze altijd even naar buiten en vraagt dan altijd hoe het weer is die dag? Vandaag zeg ik dat het maar fris buiten is. Het is -2 graden. “Dan blijven we vandaag maar binnen!," zegt ze vastbesloten. Ondertussen heb ik de boterham met jam gesmeerd en wens haar smakelijk eten. Tussendoor zeg ik weleens haar naam hardop en vraag of de boterham lekker is, omdat ze zo nu en dan in slaap is gesukkeld. En iedere keer kijkt ze haar boterham vragend aan en zegt ze dan: “Ohhh… ja! Die lus ik nog wel!!” Saai? Om dit iedere dag mee te maken? Nee, hoor, ik vind het heerlijk! Vooral als ook haar 'overbuurman' dan aanschuift. 

Met de vinger in een boterkuip

“Goedemorgen Mijnheer van Sneeuwpop!” “Goedemorgen!”, zegt hij vrolijk terug. “Heeft U lekker geslapen?” (Dit is dan al de 6ekeer deze ochtend, dat ik deze vraag stel… En nee, nog steeds is het niet saai.. ;-)) Hij kijkt naar het dienblad, waarop ik alle ontbijtspullen heb klaar staan. En ineens zegt ie: “Nou, uhhh… je hebt een gevaarlijke rechterhand.” Als ik dan zelf, wat onwetend, naar mijn rechterhand kijk, zie ik dat ik het mes in mijn hand heb, om de boterhammen te smeren! Met een lach zeg ik dat ik wel een boterham voor hem wil smeren. “Of wil je het zelf doen?” “Nee, hoor, doe jij maar.” Ik laat hem zelf de keuze maken wat hij erop lust. Als ik dan klaar ben met smeren en letterlijk de deksel van het boterkuipje aan het zoeken ben, zegt hij. “Daar ligt de vork!” “Haha, zag jij dat ik iets aan het zoeken was?” ”Ja, die vork toch?” “Nee, hoor,  ik zoek wel de deksel van de boter. Alhoewel de boter is op, dus die kan weg.” Dan kijkt hij nieuwsgierig in het kuipje en ziet nog wat boter aan de zijkant zitten. Hierop maakt hij zo’n handgebaar, alsof hij met zijn vinger de boter uit het pakje wil likken. Zie je dat voor je? Maar dat vind ik zelf zooo smerig, dus ik zeg met een grapje. “Vind je dat lekker? Getverdemme", zeg ik. Hij lacht, maar toch wel met een serieuze blik in zijn ogen! Dus ik nu ook heel serieus: "Zullen we er wat gekleurde hagelslag in doen?" Dhr. Sneeuwpop trekt zijn wenkbrauwen een paar keer omhoog, zo van: MMMMM….. dat zou ECHT lekker zijn!! Dus ik doe dat! Ik geef hem vervolgens het boterkuipje in de hand… en ben dan aan het genieten van Dhr. Sneeuwpop die weer aan het genieten is van zijn vinger die vol met boter en hagelslag telkens weer opnieuw in zijn mond verdwijnt! Heerrrrlijk….. Dan komt Mw. Vriespunt binnen in haar rolstoel. En je raad al wat ik vroeg….”Goedemorgen, Mw. Vriespunt, heeft u lekker geslapen?” 

(NB. Alle namen die ik gebruik zijn fictief i.v.m. privacy van onze bewoners. Deze keer zijn de woorden, die met de sneeuw te maken hebben, aan de beurt ;-)