Soep met ballen

Ik loop met mijn hoofd in de wolken. Dat doe ik de laatste jaren wel vaker. Gelukkig maar, ik geniet van wat ik NU allemaal doe! En sinds ik mijn nieuwe BLOG: “Petra geeft KLEUR aan de zorg” online geplaatst heb op het wereld-wijde-web, is het nog mooier allemaal. Even leek het er op dat er tussen alle “eigen bedrijvigheid” door, geen tijd meer was voor andere dingen. Als ik eenmaal bezig ben met schrijven, tekenen of ontwerpen, raak ik in een flow, waar ik soms heel moeilijk uit kan komen. De automatische piloot treed in werking. Komt er ineens zo’n gedachte voorbij: "Oh ja, ik moet vandaag nog gaan werken bij de Nieuwe Hoeven! " Niks moeten. Ik MAG weer gaan werken!! En zo is het, want zonder mijn werk, zou er geen BLOG zijn. Haha, dus ik was vanochtend blij dat ik even achter mijn computer vandaan kon. 

Thuis

Eenmaal door de schuifdeuren van de Nieuwe Hoeven, ben ik “thuis”. Iedereen groet elkaar als je binnen komt. Een bewoner van Dijkstate (Hier wonen mensen met het syndroom van Korsakov in een kleinschalige woonvorm.) zit in het zitje bij de receptie en drinkt daar iedere dag zijn bakkie koffie. "Goedemorgen." "Morgen", hoor ik binnensmonds terug. Als ik door de gang langs het restaurant en de volière met prachtig gekleurde vogels loop, groet iemand van de huishoudelijke dienst mij. “Goedemorgen!” En ik groet terug, “Goedemorgen, fris buiten he?” Ik hoef er geen moeite voor te doen, het gaat als vanzelf. Ik kom langs de kapper, afdeling Lindelaan, de fysiotherapie, afdeling Eikenlaan, de pedicure. Door de grote ramen, kijk ik naar buiten de tuin in. Het ziet er donker en koud uit vandaag. De stoep is nat. Gelukkig heeft het weer wat geregend. (Wat hadden we een lange droge zomer, hè?) En zo loop ik helemaal naar achteren in het gebouw. Helemaal naar Berkenlaan. 

Saai

Net als iedere ochtend, zet ik koffie, kook water voor de thee, ik dek de tafels voor het ontbijt, ik schuif alle gordijnen open als die nog dicht zijn en groet ik Mw. van Balletjes die al vroeg aan haar ontbijt in de huiskamer zit. Ondertussen lees ik in het overdrachtsschriftje. Er zijn weinig bijzonderheden. Alhoewel, het koffiezetapparaat is stuk. Even behelpen misschien, maar moet geen probleem zijn, volgens mij. Mijn dienst is begonnen! Misschien saai, maar tot de middag is er weinig bijzonders gebeurd vandaag. Bewoners gaan om 10 uur naar de Liederentafel, gezellig liedjes van vroeger zingen. Andere bewoners slapen lekker uit en krijgen tussendoor ontbijt op bed. Ik maak de achterdeur open voor de Sligro. De grote boodschappen komen binnen en mag ik zo meteen opruimen. Daarna nog een belletje, dat de warme bakker blijkt te zijn. Het zout van de vaatwasser vul ik aan. De dienbladen met koffie en thee ruim ik weer op. Het is rond de klok van half 12 als ik de verse groenten, de vermicelli, stukjes rundvlees en de soepballen in de groentebouillon doe. 

Ballen in de soep

Mw. van Balletjes is deze ochtend erg onrustig. Ze blijft maar om haar moeder (ze is zelf inmiddels 91 lentes jong) of de zuster roepen. Als ik even 1 op 1 met haar ben, is ze rustig. Dan voelt ze zich veilig. Helaas kan ik haar die tijd niet altijd geven, want er zijn nog 16 andere bewoners. Ze komt bij de grote pan met soep staan en kijkt er nieuwsgierig naar. "Ha Petra, wat ben je voor soep aan het maken?" "Ik maak groentesoep vandaag. Wil je even in de pan kijken?" "Ja.. Het ruikt zo lekker!" En ze strompelt nog 2 stappen mijn kant op met haar rollator. Met haar kleine tengere lichaam, kan ze net bovenin de pan kijken. "Ohhh…" zegt ze helemaal blij en verrast: "Er zitten ballen in!" "Tuurlijk zitten er ballen in, dat doe ik toch altijd?" "Nou, die krijg ik anders nooit!" "Niet?" vraag ik, "dat is toch ook wat. Vindt je die wel heel lekker dan?" "Ja, maar die krijg ik nooit", zegt ze resoluut. En inderdaad, ik begrijp dat wel, want mevrouw krijgt altijd gezeefde soep. Meestal vindt ze de groente en stukjes vlees erin niet lekker. Ik beloof haar dat ze vandaag soep krijgt met ballen. Om de soep alvast een beetje af te laten koelen, pak ik alvast de soepkop. Als ik 6 soepballen laat zien, die ik op de bodem heb liggen, wil ze er nog wel meer. "Dat vind ik zo lekker!", zegt ze nogmaals. En ik verwen haar misschien te veel vandaag, maar ik doe er nog een paar bij en schenk de bouillon erover. Ze geniet van oor tot oor als ze een paar minuten later lekker van haar soep met ballen zit te genieten. En ik ga snel de grote pan afwassen. Mijn dienst van vandaag zit er weer op!

(NB. Alle namen die ik gebruik zijn fictief i.v.m. privacy van onze bewoners. Deze keer zijn de woorden aan de beurt die je in de soep tegenkomt ;-) )