Paas-pongen

Ik hoef geen paaseieren te zoeken, ik wil gewoon af en toe mijn ei kwijt te kunnen... 

En ik ben niet de enige! Afgelopen vrijdag mooie gesprekken gehad met bewoners van het verpleeghuis waar ik werk. We zitten aan een grote tafel, koffie of thee met een Paaskoekje erbij. Zo’n klein rond zandkoekje met wit en een gele stip in het midden. Ziet eruit als een mini spiegel ei. Weet zeker dat je ze kent! We praten over gewone alledaagse dingen en over Pasen. Wat betekenen deze dagen voor hen? 

Ik begin: "Gisteren was het Witte donderdag. Weet iemand waar Witte donderdag voor staat?" “Ja, die staat vóór de Goede vrijdag. En dan komt Paaszaterdag en daarna Eerste Paasdag!” Oké. Zeg nou zelf. Hier kan ik niks meer aan toevoegen... [knipoog] Dan is het een seconden of vijf stil. Vervolgens zegt mevrouw van Narcissen: “Ik weet wel dat onze vader altijd zei: De grootste deugnieten zitten voorop! En zelf moesten we gewoon staan in de kerk. Het was altijd druk hoor!” Mevrouw Witte Tulp staat 10 minuten later met me af te wassen. (De vaatwasser werd vanochtend gerepareerd, dus ik was blij met deze goede hulp.) Zij wast. Ik droog. Ik zeg: “We zijn een goed team. We lijken Mini&Maxi wel!” Ze begint te lachen: “Dan komt al het goede zeker van boven”, zegt ze. Ondanks haar verdrietige momenten die ik al een paar keer gezien heb, barst ze ook van de humor. Ik hou hier zo van!

Het Gouden ei

Verder speelden we ook nog memorie met 10 eieren. En i.p.v. het bekende bierpong-spel speelde we Paas-pongen. Stuiterend via de tafel moest het pingpongballetje in het hortje voor de eieren vallen. Een spel waarbij de bewoners erg veel lol hadden. Het leuke was dat iedereen mee kon doen. 

Nou ja, en het ‘Het gouden ei’ kwam vandaag niet van Tim Krabbé. De enige overeenkomst is dat elke bewoner net als de hoofdstukken uit het boek vanuit een ander perspectief naar bepaalde dingen kijken. Eén van die leukste geluksmomenten vandaag komt van meneer v. Magnoliatakken. Hij weet het niet, als ik vraag wat hij graag wil drinken. Hij geeft langzaam en slim reactie: “Maakt. Niet. Uit.” Dit antwoord helpt ‘m heel even. Toch kan ik niet laten dat hij zo bescheiden reageert, daag hem uit en vraag op mijn vriendelijkste manier wat hij het ááállerliefste zou willen drinken, als hij mocht kiezen? Hij kan niet op het juiste woord komen. Dan begint hij langzaam te zingen: “Moeder, het is weer mis...” Als hij klaar is, kijkt hij naar links. Vragend? En hij lacht ondeugend naar me. Ik gok. Doe met hem mee. En zeg kort, simpel en overtuigd: “Sinaasappelsap!” En dan wijst hij met zijn wijsvinger naar mij, alsof hij wil zeggen. “Precies dat! You know me... ” Grote lach op zijn gezicht. Ik geloof dat ik bonuspunten heb gescoord. Het enige wat ik op dat moment nog doe, is een glimlach en een arm om zijn schouders terug geven! Alsof ik wil zeggen: ”Jij bedankt. Ik heb jou begrepen!”

Echt!

En wat ben ik dan blij dat ik een aantal mensen om me heen heb, die MIJ begrijpen als ik het even nodig heb. Vrienden die ‘dag & nacht’ willen luisteren, als ik dat goed kan gebruiken. En die zodra het weer mag twee armen om me heen zullen slaan. Die knuffels. Ja. daar kijk ik nog steeds heel erg naar uit! Virtuele knuffels zijn erg lief. Maar geloof me... er gaat niets boven echt!!

(NB. Alle namen die ik gebruik zijn fictief i.v.m. privacy van onze bewoners. Deze keer zijn voorjaarsbloemen aan de beurt ;-)