Happy Birthday to you

Deze week ken ik persoonlijk veel jarigen. In de familie, de vriendengroep en ook 2 bewoners op het werk. En allemaal zullen zij een verjaardag beleven die anders zal zijn dan anders. 2020 zal een jaar worden dat niemand meer vergeet. Geen kussen, geen knuffels, geen visite, zelfs geen handen worden er geschud. Toen ik vanmorgen de huiskamer op Berkenlaan binnen kwam gelopen, zag ik de slingers al hangen. Tja, Corona kan nu wel onderwerp van de dag zijn, met veel maatregelen die ons sociale leven even op zijn kop zet, maar je moet er toch zelf een feestje maken. En ook al mag er niemand, zelfs geen familie, op visite komen, wij gaan er mooie verjaardagen van maken!

Niet mopperen

Op de gang kom ik meneer Koeman, de jarige Jop, al tegen. In zijn pyjamabroek. Zijn haren nog ongekamd. Zo te zien, echt pas net wakker, al moppert hij zelf dat hij slecht geslapen heeft. Het kussen is te zacht. Het matras ligt niet lekker. Hij vind het allemaal maar niks deze ochtend. Wat verwarrend vraagt hij zich ook nog af waar zijn buurman, meneer Gullit is. Stagiaire Julia (ook niet haar echte naam) probeert hem weer mee te krijgen naar zijn kamer. Als ik zie dat het niet lukt, besluit ik om ff mee te lopen. “Kom!” zeg ik vriendelijk. Ik heb geluk. Meteen volgt meneer Koeman mij en voordat ik kan zeggen dat hij zo meteen een lekker kopje koffie van me krijgt, zit hij al op de rand van zijn bed. Hij trekt zijn broek naar beneden en moppert nog wat, maar ik zie dat het nu wel goed komt! Hij gaat zich aankleden voor een nieuwe dag. Ik knipoog naar Julia en ze gebaart mij ‘dank je wel’. Dan loop ik met mijn dienblad en bordje warme vanillevla met brinta naar de buurvrouw. Lekker ontbijt op bed! Als ik weer terug ben in de huiskamer zit meneer Koeman al aan een plakje ontbijtkoek met een glas thee.

Zelf de slingers ophangen

Dan komt ook meneer van Basten binnen. Nadat hij knorrig vraagt waarom die slingers hier hangen, antwoord ik dat we een jarige hebben. “Leuk hè, die slingers?” “Ik vind er weinig aan. Wat een onzin. Ik mag hier niks. Het is echt belachelijk hoe het er hier aan toe gaat. Dat lijkt echt nergens op.” Meneer van Basten heeft geen dementie, maar NHA en begrijpt heel veel dingen wel, maar deze Corona Crisis gaat hem even te ver. Hij is gewend aan structuur, aan iedere dag hetzelfde doen, maar nu mag hij opeens heel veel dingen niet. En dat is lastig en erg verwarrend voor hem. En ook voor ons, want het is moeilijk uitleggen wat Corona doet. Is bijna niet uit te leggen, we weten het zelf amper. Maar hé, we doen allemaal ons best. Terwijl hij nog wat loopt te mokken en ondertussen een kop thee en een glaasje melk voor zichzelf inschenkt, vraagt hij ineens nieuwsgierig: “Wie is er eigenlijk jarig?” Ik wijs naar meneer Koeman. “Meneer Koeman wordt 86 jaar vandaag!” zeg ik vrolijk. Hij loopt er naar toe en tja, hij geeft gewoon een hand. Hoe kan ik dat verbieden? Het is ook gebeurd voordat ik er erg in heb. Gelukkig zijn ze net beiden ‘gewassen en geschoren’ en kan er van besmetting niet veel sprake zijn, hoop ik maar. (Gek, dat je nu echt overal over nadenkt. Kost me veel extra energie, dat voel ik wel!) Meneer van Basten feliciteert meneer Koeman en zegt meteen erbij dat hij het erg jammer vindt dat meneer ZIJN verjaardag is vergeten. “Jij bent mijn verjaardag vergeten!” "Wanneer was dat dan?” “De laatste dag van januari.” “Oh, dat is alweer even geleden.“ “Nou. Ja. Een week of 6.” “Das lang geleden dus.” Haha en zo is het eigenlijk ‘gewoon’ weer een dag als anderen! 

Love is in the air

Alhoewel. Als we rond de klok van 10 uur aan de koffie gaan, is het tijd om te zingen voor meneer Koeman. We zingen met zijn allen 'Lang zal hij leven in de gloria'. En we gaan video bellen met het thuisfront. Op het kleine scherm van de smart Phone ziet meneer Koeman zijn vrouw. Ze groeten elkaar wat onwennig. Is natuurlijk ook een bizarre situatie, als je bijna 60 jaar met elkaar getrouwd en je moet elkaar op deze manier, via een schermpje van, wat zal het zijn, 8x4 cm feliciteren. Mevrouw Koeman zit nu thuis met haar dochter, terwijl ze normaal elke dag langs komt bij haar man. Ik moet goed kijken, maar zie dat ze emotioneel is. “Gefeliciteerd... Lach eens naar mij, schat!” zegt ze lief. Dit is aandoenlijk. Ik krijg tranen in mijn ogen als ik twee vingers van meneer Koeman naar het scherm zie gaan en het gezicht van zijn vrouw zie aanraken... "Jij ook gefeliciteerd!" zegt meneer Koeman nu verlegen terug.

Dit is toch geen dag als anderen. Ook deze dag zal ik nooit meer vergeten. Voor alle jarigen deze week: Van harte gefeliciteerd! Maak er een mooi feestje van en hang gewoon zelf de slingers op… Hieperdepiep Hoera!

(NB. Alle namen die ik gebruik zijn fictief i.v.m. privacy van onze bewoners. Deze keer zijn beroemde voetballers aan de beurt ;-)